De sterke zoete geur van de lindebloesem is voor bijen al op grote afstand te ruiken. Als voor ons de geur al zo opvalt, wat moet het dan zijn voor de bijen die nog beter kunnen ruiken dan wij? De heerlijke geur is afkomstig van de farnesol uit de etherische olie van de bloemen. De vele kleine bloemen van de linde maken samen een grote en vallen zo beter voor bijen op. Echter zodra de temperatuur zakt onder de  20 graden Celcius is de afgifte van nectar ronduit matig tot slecht.  Laat nu juist dit  jaar,  precies tijdens de bloei van de Zomer-, en de Hollandse linde,  de temperatuur onder deze magische grens komen.  Met de bijen zitten we nu in zak en as, of toch niet?

We kunnen nog hopen op de dracht van de Winterlinde die pas,  naar aller waarschijnlijkheid,  over 2 weken zijn bloeihoogte punt kent. Wellicht is het dan wat warmer?  Het mooie van de winterlinde is dat zij twee soorten honing kan voortbrengen: lindebloesemhoning die dus net als andere bloemenhoningsoorten voor het overgrote deel een plantaardig product is en honingdauwhoning een dierlijke honing.

Honingdauwhoning wat is dat?  De honingdauw op de lindeboom word geproduceerd door de  lindebladluizen. Deze luizen bijten gaatjes in de bladeren en zuigen zich vol met het zoete floeëemsap uit de lindeboom. Een deel verbruiken ze zelf en de rest scheiden ze weer uit en wordt door de honingbijen opgelikt en die  maken hiervan een heerlijke mineraalrijke honing: honingdauwhoning. Honingdauwhoning is eigenlijk een dierlijk product en heeft een midden tot donkerbruine kleur en is zeker niet minder lekker dan zuivere lindehoning. Veel Nederlandse honing afkomstig van linde betreft honingdauwhoning. Dat kun je veelal niet proeven omdat de pepermuntachtige smaak van lindebloesemhoning, die er altijd wel wat in zit, sterk overheerst.  Zien kun je het wel. De kleur is veel donkerder en de honing blijft lang dikvloeibaar.

De piek van de lindebladluizen ligt dit jaar waarschijnlijk rond half juli. Dit komt doordat er relatief weinig wintereitjes zijn geweest, die de winter overigens uitstekend zijn doorgekomen.   Je kan een grote hoeveelheid luizen herkennen doordat er op de honingdauw een schimmel gaat groeien: de roetdauwschimmel (Capnodium) welke ruwe  zwarte plekken veroorzaakt op de bladeren. In combinatie met honinghauw ontstaan de zo moeilijk te verwijderen plakkerige vlekken op geparkeerde auto’s en terrasjes. (dus even die auto’s checken)  Veel honingbijen in de buurt kunnen de overlast aan plak echter wat doen verminderen doordat de bijen  dit plakkerige goedje verzamelen en er een heerlijke honing van weten te bereiden. Weer een USP voor de bijen! Niet alle lindebomen hebben evenveel “last” van de lindebladluis. Zo leveren enkele laatbloeiende lindesoorten te weten; de zilverlinde, de krimlinde en de Hongaarse zilverlinde enkel lindehoning maar geen honingdauwhoning.    Zitten de bijen niet in de buurt van een winterlinde? Gelukkig voor ons imkers ( & de bijen)  zijn er ook andere bladsluissoorten die op esdoorns, essen, haagbeuken en eiken voorkomen die ook voor veel honingdauw kunnen zorgen!